سابریست‌های ایران در توکیو

شمشیربازی ایران در حالی دست خالی توکیو را به مقصد تهران ترک خواهد کرد که بررسی عملکرد این ورزشکاران در ۲ بخش تیمی و انفرادی حکایت از آن دارد که موفقیت آنان را باید با واژه تقریبا هیچ تعریف کرد.

به گزارش آبا به نقل از ایرنا، کسب مقام ششم تیمی و قرار نگرفتن در بین‌ برترین‌های بخش انفرادی پایانی بر رویای شاگردان پیمان فخری بود رویایی که مسوولان فدراسیون و کادرفنی پیش از اعزام تیم آن را در بوق و کرنا کرده و حتی به مردم ایران قول ۲ روز مهیج در توکیو داده بودند. وعده هایی که نه تنها محقق نشد بلکه بررسی عملکرد شمشیربازان اعزامی نشان از آن دارد که بهترین تعریف برای تعریف دستاورد این تیم واژه «تقریبا هیچ» است.

اینکه از تقریبا هیچ برای عملکرد سابر ایران در توکیو استفاده می شود اغراق نیست بلکه واقعیتی است که آمار به خوبی ان را روایت می کند. بررسی آماری عملکرد سابریست‌ها نشان از آن دارد که در بخش انفرادی با وجود شروع خوب ملی‌پوشان رویاهای ایران با شمشیر «آرون ژیلاگی» مجار ذبح شد و علی پاکدامن و مجتبی عابدینی کاپیتان تیم در برابر این نابغه سابر حرفی برای گفتن نداشتند.

عابدینی که خود را یکی از مهمترین ستون های شمشیربازی در ایران قلمداد می کند و با عملکرد خوب خود در المپیک ریو نگاه ها را به سمت این رشته در ایران سوق داد در این دوره از رقابت‌ها فروغ گذشته را نداشت بلکه تبدیل به یک سابریست معمولی شده بود که در برابر بزرگان جهان به راحتی امتیاز از دست می داد. عابدینی هر چند در بخش انفرادی یک پیروزی را در برابر گوردون کانادایی کسب کرد اما در برابر ژیلاگی به راحتی باخت.

شاید بسیاری از ورزش دوستان ایران و کسانی که پیگیر رقابت‌های سابر هستند به خوبی می‌دانند که رقابت عابدینی با نابغه مجار یک واقعیت بود که ممکن است در هر مرحله‌ای رخ دهد لذا کاپیتان تیم برای گذر از این سابریست باید برنامه لازم را داشته باشد اما رقابت عابدینی با ژیلاگی نشان داد که آنالیز دقیقی از وی صورت نگرفته بود.

دارنده عنوان چهارم بازی های المپیک ۲۰۱۶ ریو در بخش تیمی نیز عملکرد مناسبی نداشت و تنها ۱۲ امتیاز را برای ایران به ارمغان آورد. وی در راند نخست برابر رقیب باخت و در دو راند دیگر مساوی کرد تا ایران برای صعود حسرت یک تک امتیاز داشته باشد.

یکی از مشکلاتی که پیش روی سابریست های ایران در توکیو وجود داشت انتظار کسب مدال بود که به بار روانی تبدیل شد و حریفی چغر برای شاگردان فخری به شمار می‌رفت. این انتظار نه از سوی کارشناسان بلکه از سوی مسوولان فدراسیون و کادر فنی به وجود آمد. فدراسیون با توجه بیش از حد به این رشته موجب نارضایتی هایی شدند که نمونه آن در چند ماه گذشته در بخش فلوره و اِپه به خوبی دیده می‌شود. صحبت های علی یعقوبیان پس از استعفا از کادر فنی تیم اپه نمونه بارز این اعتراض‌ها است.

یکی دیگر از دلایل ناکامی سابریست‌ها در المپیک توکیو، نگاه خاص فدراسیون و سابریست‌ها به سایر رشته‌ها بود که موجب ایجاد یک اعتماد به نفس کاذب شد. این نگاه حتی بعد از باخت و کسب عنوان ششم در بین ۹ تیم تمام شدنی نبود و فض‌الله باقرزاده رییس فدراسیون در واکنش به این نتایج اعلام کرد: آنچه انتظار داشتیم برآورده نشد.

البته رییس فدراسیون اشاره ای به انتظارات خود نکرد بلکه به دنبال انتقال این پیام به مخاطب بود که تیم در ۲ بخش انفرادی و تیمی برای کسب مدال گام به توکیو گذاشته بود.

تمرکز فدراسیون بر روی موفقیت سابر در بازی‌های المپیک توکیو و ایجاد هیاهو برای موفقیت آنان در کسب سهمیه موجب شده بود تا شمشیر ایرانیان در حالی برای عبور از حریف بُرندگی لازم را نداشته باشد و حضور یک نماینده در مرحله یک‌چهارم نهایی و قرار گرفتن در جایگاه ششم تنها دستاور آن است. ایران در بخش تیمی تنها یک پیروزی را کسب کرد.

*