نقش پروتئین در ورزش‌های استقامتی

در دوره تمرینات استقامتی، میزان مصرف و عملکرد پروتئین به ذخایر گلیکوژنی وابسته است.

به گزارش آبا به نقل از ایسنا، در دوره تمرینات استقامتی، میزان مصرف و عملکرد پروتئین در نهایت وابسته به ذخایر گلیکوژنی است و اگر ذخایر گلیکوژن کم باشد ممکن است در طول تمرین، بیش از ۱۵ درصد انرژی مصرفی از اکسیداسیون پروتئین تامین شود و اگر ذخایر گلیکوژن کافی باشد، ممکن است پنج درصد انرژی مصرفی از پروتئین تامین شود.

از سوی دیگر مصرف بیش از حد کربوهیدرات به منظور جلوگیری از مصرف پروتئین روش عاقلانه ای نیست، بنابراین کمبود طولانی مدت پروتئین مصرفی می تواند منجر به افزایش تجزیه پروتئین و کاهش سنتز آن شود، به ویژه در موقعیت هایی که دریافت کالری محدود است.

بر اساس این مطلب که از سوی مجتبی خادم متخصص پزشکی ورزشی تهیه شده و از سوی فدراسیون پزشکی ورزشی در اختیار ایسنا قرار گرفته، آمده است: مصرف ۱.۲ گرم پروتئین برای هر کیلوگرم از وزن بدن توصیه می‌ شود که این میزان مصرف برای رشته های تخصصی ورزشی با توجه به‌ شدت، مدت و نوع تمرین متفاوت است و یک ورزشکار باید اطمینان حاصل کند که پروتئین ۱۲ تا ۱۵ درصد از انرژی مصرفی او را تامین می کند.

قهرمان هایی که تمایل دارند حجم ماهیچه های خودشان را افزایش دهند نیاز دارند مقداری بیش از حد طبیعی پروتئین مصرف کنند و به مراتب این افراد اغلب به غذاهای با پروتئین زیاد روی می آورند و فراورده های پروتئینی و اسیدهای آمینه را جهت افزایش توده ماهیچه مصرف می کنند.

انتهای پیام

*